6

چند هفته پيش شب جمعه ، سيد خونه ما بود و كباب و بال كبابي گرفته بوديم و بعد هم قليان و چاي و انگور و شكلات و ... فيلم Mr. fix it رو هم داشتيم مي ديديم و دير وقت شده بود . به سيد گفتيم شب بمون و صبح برو ، چون بارون هم شديد بود . اونم من و من كرد كه يعني مي خواد بمونه ... منم وسط فيلم رفتم و از بالاي كمد ديواري يك بالش لايكو رو از وكيوم درآوردم و روبالشي نو بهش زدم و يك پتو نو هم آوردم و يك لحاف كه مثلا سيد بخوابه ... اما مادرش زنگ زد و گفت بابات نيست و بيا خونه و ... كه سيد رفت و ما هم خوابيديم ...
صبح براي مارشال سوپ گرم كردم براي صبحانه و براش آب ليمو شيرين گرفتم و داشتم از خودم تعريف مي كردم كه از وقتي سر كار نمي رم خيلي خونه دار شدم و خونه جمع و مرتبه كه مارشال به لحاف و پتو ديشبي كه وسط حال ولو بود اشاره كرد و گفت :آره معلومه !!
حرصم گرفت اما هيچي نگفتم . مارشال هم بعد از صبحانه رفت كه بخوابه ... منم يك مقداري جمع و جور كردم و ظرف ها رو شستم و براي ناهار هم خوراك گذاشتم و رفتم سر وقت رخت خواب ها .... بالش رو دوباره كردم تو روكشش و درش رو چسب زدم ... پتو و لحاف رو هم جمع كردم و تو ساكش گذاشتم و آروم رفتم تو اتاقي كه مارشال خواب بود تا اينها رو بذارم سر جاش ... چهار پايه ميز آرايش رو گذاشتم زير پام و رفتم بالا و بالش و پتو رو جا دادم و داشتم فشار مي دادم كه جاي قبلي شون جا بشن كه چهار پايه از زير پام دررفت و با مغز افتادم كف اتاق ... پاهام بين چهار پايه و در كمد ديواري گير كرده بود و من فكر مي كردم شكسته و سرم هم محكم كوبيده شد روي سراميك ها ! مديوني اگر فكر كني ترسيده بودم !!! فقط داشتم فكر مي كردم الان كه مارشال بيدار بشه و غرغر كنه كه ديدم مارشال با عمليات ژانگولر از تخت پريد پايين و منو گرفت تو بغلش و منم تازه شروع كردم به جيغ كشيدن ( همه اينها در كمتر از 1 دقيقه اتفاق افتاد) فقط هم مي گفتم آي و بيچاره مارشال وسط قربون صدقه رفتن كه تو خانوم مني و عشق مني و ...( هميشه اين طوري نيست ها ترسيده بود بميرم جواب مامان و بابام رو چي بده) مي گفت كجات درد مي كنه كه اولين جاي دردناك در نظر من پاهاي گير كرده ام بود كه مارشال آزادش كرد و بعد هم سرم ... 10 دقيقه اي كه گذشت و كمي آروم تر شدم احساس كردم روي رون پاي راستم هم خيلي درد مي كنه و وقتي شلوار رو درآوردم از چيزي كه ديديم دو تايي وا رفتيم ... يك پاره شدگي عميق و به طول يك انگشت كه به شدت خونريزي داشت ... هر چي مارشال گفت بريم دكتر گفتم نه و بيچاره خودش پام رو پانسمان كرد و بهم ناهار داد و منم مسكن خوردم و خوابيدم ... اما تا يك هفته تمام عضلاتم درد مي كرد و سرم رو با دستم روي بالش جابجا مي كردم و مارشال هم هر شب زخمم رو آنتي بيوتيك مي زد و پانسمان مي كرد ... الان خيلي بهتر شدم اما پشت پاهام كه گير كرده بود به اندازه يك نارنگي درشت برآمده و كبوده و زخم پام هم تازه خشك شده و جوش خورده ...
از اون روز تا حالا از بالاي كمد رفتن مي ترسم ... چند روزه كه مي خوام ملحفه ها رو عوض كنم و مي ترسم برم اون بالا و ملحفه بيارم ... مي ترسم بيفتم و كسي هم خونه نباشه ... هر شب هم به مارشال مي گم ملحفه ها رو بيار و اونم يادش مي ره . اين فوبياي افتادن هم به ساير فوبيا هام اضافه شده :)